De dood van Frans van Thoor

23 december 1942 verscheen de overlijdensadvertentie over Frans Van Thoor. Alleen zijn overlijden wordt vermeld maar niet waarom en ook niets over de martelingen in een Duits werkkamp. 


Woont Lijmbeekstraat 75 (later 295) Eindhoven


Frans wordt geboren op 3 april 1922 in Eindhoven als zoon van Janus van Thoor en Francisca Roefs. Hij woont nog thuis en werkt als venter bij de melkhandel van zijn vader. Door het kopen van zes gestolen fietsbanden eindigde zijn leven in de Tweede Wereldoorlog in een Duitse strafkamp.  Hij is veroordeelt tot een jaar gevangenisstraf voor heling.
Verzetswerk is er niet geweest volgens een artikel in Eindhovens Dagblad 4-5-2022. Wel is hij onmenselijk zwaar gestraft voor een licht vergrijp.

Na zijn arrestatie werd hij weggevoerd naar Heerte, een wijk/stadsdeel van Salzgitter, Duitsland.

Op 16 december 1942 ziet Frans tijdens werk in stadsdeel Heerte dat een medegevangene het zwaar heeft en deelt hem wat van zijn voedsel. De bewakers zien dit en plaatsen Frans voor straf in een bak met ijskoud water. Dit wordt hem fataal; hij krijgt een hartstilstand en overlijdt ter plekke op 20-jarige leeftijd.
"Het noodlot heeft hem continu achtervolgd, hij was altijd op de verkeerde plek op het verkeerde moment. Dat maakt zijn dood zo triest.” vertelt onderzoekster dr. Jan Julia Zurné in het ED.

Frans van Thoorlaan Best

Frans van Thoor wordt herdacht door:
Met zijn naam  staat op het Provinciaal Gedenkteken van 'De Brabantse Soldaat' in Waalre.
In granieten blokken van het Oorlogs- en Bevrijdings -monument aan het Stadhuisplein in Eindhoven
Een straatnaam in de  verzetsheldenbuurt in Acht (Eindhoven) met de  "Frans van Thoorlaan"

De zakelijke Duitse Sterbeurkunde

Nationaal Ereveld in Loenen

Lijmbeekstraat 

Oude straat  die al afgebeeld is op de kaart die Jacob van Deventer uit 1560
Lijmbeekstraat

Het vroegere Eindje, later in 1936 Lijmbeekstraat genoemd, is tijdens het sinterklaas bombardement, 5 december 1942, zwaar getroffen met 25 doden en waarvan het aantal gewonden onbekend is. De parochie, St. Antonius Fellenoord, telde 42 doden. 
Al bleef de straat een reputatie houden, die zelfs bij de Duitse bezetter bekend was: voor soldaten van de Wehrmacht was het verboden de straat te betreden! Zie foto hieronder.

Lijmbeekstraat 295

Hier woonde zijn vader A. F. van Thoor, melkslijter, melkhandel of melkventer van beroep. Zijn overleden zoon hielp hem bij het verkopen van melk. Deze foto is van 1965 bron: http://www.ihesm.com/eindhoven1934/fellenoord/

Fout en goed in een straat

Lijmbeekstraat is een lange straat met veel huizen en bewoners en verhalen
W.A. Slager H. van Lith
Lijmbeekstraat 453

De zwarte soldaat : blad voor de WA 01-08-1941, diverse advertenties in 1941, 1942 en 1943.  5 febr. 1944 organiseert hij nog een feestavond waarvan de opbrengsten naar het Duitse Frontzorg gaat. Na de oorlog woont hij niet meer op Lijmbeekstraat 453.

Luijendijk, N. 
Lijmbeekstraat 278

Naast Frans van Thoor was zover we weten ook N. Luijendijk actief in het verzet. 
Meer verzetsverhalen uit de Lijmbeekstraat  ontvangen we graag. 

Lijmbeekstraat / 't Eindje was voor Duitse soldaten verboden.
"Betreten der Strasse für Wehrmachtsangehörige verboten"
Foto juli 1942, in die periode draaide de film "De Bruigom uit Brazilië" in City Theater in het kader van het kermisprogramma zomer 1942.
Op het Eindje / Lijmbeekstraat waren veel cafés en danszalen. zoals de "Moulin Rouge", "Oud Keulen", café "de Klomp" en café "Van Heck"  Het "Eindje" was een beruchte plek in Eindhoven. Het was het toenmalige uitgaanscentrum. Van vrijdagavond tot maandagmorgen was het er altijd raak. Er waren zes cafés waarin veel werd gedronken en veel werd gevochten.
Uit pagina over Eindhovense bijnamen:
t Chocoladekuntje,
Ze oefende het oudste beroep uit, waarbij wordt gezegd, dat zij dit deed tegen vergoeding van een reep chocolade. 
Boekelse Bet, Chocoladekuntje, Mieke Fieke. zijn bijnamen voor dames van lichte zeden in de Eindhovense lichtstad; ook wel " rooi lempkeslichtstad."
Met het groeien van de stad groeide ook zoals uit brieven naar burgemeester en wethouders blijkt, het verderfelijke gedrag van dames die het niet zo nauw namen met de moraal. Vooral de kop van wat nu de Lijmbeekstraat is, toen het Eindje, was ’n lokaal "Sodom en Gomorra". Uit diverse brieven van iemand van buiten blijkt dat diverse huisjes, in eigendom van een particulier, bewoond werden door “souteneurs” en lichtekooien. De kasteleins haalden zelfs de dames naar binnen als er ’n klant met geld en opspelende hormonen binnen zat en ze bedongen daarvoor ook nog eens commissiegeld! 
"Betreten der Strasse für Wehrmachtsangehörige verboten" 1942 
Lijmbeekstraat / t' Eindje was een lange straat met variatie van zo'n 85 eenvoudige en grotere woonhuizen, bedrijven, cafés en winkels.