Na augustus 1941: Gevangenschap en overplaatsingen
Detentie van Backus, Mudde en Altenburg
Na augustus 1941:
Louis Backus zit, samen met zijn Philips-collega's, in Zelle 84 U (Deutsches Untersuchungs- und Strafgefangnis) aan de Pompstationsweg 14.

21 september 1941:
De Eindhovense predikant Ds. A.J. Fanoy bezoekt Jacob Mudde in het Oranjehotel.

23 september 1941:
Jacob Mudde, Sep Altenburg en Louis Backus worden overgeplaatst naar tuchthuis Rheinbach.

31 oktober 1941:
Jacob Mudde en Sep Altenburg worden opgesloten in tuchthuis Siegburg.

4 september 1944:
Louis Backus wordt getransporteerd naar concentratiekamp Rodgau-Dieburg.

Eind oktober 1944:
Louis Backus wordt ingesloten in tuchthuis Coswig (aan de Elbe).

Het Lot van Maréchal en Dalmeijer
Augustus 1942:
P.N. Maréchal wordt in vrijheid gesteld bij zijn terugkomst in Scheveningen. Hij woont in Venlo en moet zich regelmatig melden in Roermond.

15 mei 1942:
Alle Nederlandse officieren, waaronder P.N. Maréchal, worden onverwachts gevangengezet. Maréchal komt via diverse kampen terecht in Stanislau (Polen).

8 februari 1943:
Mogelijke overlijdensdatum van Korporaal J.J. Dalmeijer, mogelijk na overplaatsing naar een werkkamp.


Tijdens de gevangenschap in Siegburg (1941-1945)
Philips toonde tijdens de oorlog veel zorg voor de "politieke" gevangenen in tuchthuis Siegburg.

Sep Altenburgs zus Piets Altenburg kwam in 1943 onverwacht op bezoek in Siegburg. Sep herinnert zich: "Ik wist niet wat ik hoorde toen ik van de 'Schneidersaal' werd gehaald. Dit bezoek was mogelijk dankzij de bemiddeling van Philips. Zij zorgden ervoor dat Piets een visum kreeg en tot Keulen meereisde in de auto van meneer Mr. W.E.A. de Graaff, een bekend persoon bij Philips. Later bleek hij via Zwitserland een lijn met Londen te hebben. Ik moet niet vergeten te vermelden dat Philips heel veel heeft gedaan voor de werknemers die politiek gevangene waren geworden."

Hulp vanuit Philips
Door Piets' bezoek kreeg Philips een duidelijk beeld van de omstandigheden in het Siegburgse Zuchthaus. Hierop werd in Eindhoven een inzamelingsactie gestart voor de zieke gevangenen in Siegburg, met name voor tbc-patiënten. Levensmiddelen werden verzameld bij boeren in de omgeving van de stad. De grote uitdaging was vervolgens hoe deze pakketten in Siegburg konden komen. Philips kwam met de oplossing.

Sep's zus probeerde tevergeefs etiketten bij het Rode Kruis in Den Haag te krijgen voor de pakketten. "O schande!", merkt Sep op. Maar Philips zorgde ervoor dat alles wel in Siegburg aankwam. De pakketten werden verdeeld onder de zieke gevangenen in het lazaret, de ziekenboeg. Sep's zus had toen een vals visum. Bij dit transport waren onder andere Ineke Kruijf en meneer De Hartog – opvallend genoeg ook aanwezig bij de arrestatie van Louis Backus – van de bewakingsafdeling van Philips betrokken. Ook Pfarrer Münster (pastoor in Münster) speelde een rol; hij werd eerst buiten de gevangenis bezocht. Toen is ook de basis gelegd voor het transporteren van ernstig zieken naar Nederland, "een onwaarschijnlijk verhaal, maar het is wel degelijk gebeurd!"

Philips' rol en kritiek
Vele jaren lang hebben er verkeerde berichten over Philips de ronde gedaan, namelijk dat het bedrijf van de oorlogssituatie geprofiteerd zou hebben. Sep Altenburg denkt daar anders over. Zo heeft Philips bijvoorbeeld het salaris van alle politieke gevangenen die daar in dienst waren, de gehele tijd voor 80% doorbetaald.

Transport van zieke gevangenen
Steeds meer gevangenen in Siegburg werden ziek, vaak lijdend aan tbc. Mede door het bezoek van Sep's zuster Piets, die alles doorgaf aan Philips, was men in Nederland op de hoogte van de situatie in de Siegburgse gevangenis. De Strafvollzugsordnung van de Duitse justitie bevatte bepalingen dat ernstig zieken niet in staat werden geacht hun straf te ondergaan en dus naar een ziekenhuis moesten worden vervoerd. Dankzij hoge functionarissen in dienst van Philips lukte het om ook zwaar gestraften uit de gevangenis en in het ziekenhuis te krijgen! Henk Visser en Piet Notenboom, beiden veroordeeld tot levenslang, lagen al wekenlang in het lazaret en hadden tbc. Een goede behandeling was daar onmogelijk; verdere verpleging ter plekke zou voor hen de dood tot gevolg hebben.

Via allerlei kanalen lukte het om voor hen een strafonderbreking te krijgen, wat betekende dat ze naar Nederland vervoerd moesten worden. Een ziekenauto van Philips kon de afstand niet afleggen vanwege het grote tekort aan benzine. De oplossing hiervoor was om de ziekenauto op een vrachtwagen te plaatsen. De vrachtwagen kon op houtgas rijden, de ziekenauto niet.

In mei 1944 zagen de gevangenen vanuit de Schneidersaal dit merkwaardige transport het terrein van het Zuchthaus oprijden. Hierna zijn nog zes gevangenen getransporteerd, waaronder Tom Rouppe van der Voort. De net afgestudeerde Nederlandse arts en Engelandvaarder Frithjof B. Heberlein heeft vele gevangenen medisch gered. In 1979 heeft hij hiervoor nog een onderscheiding gekregen.

Verdere overplaatsing van Louis Backus
4 september 1944: Louis Backus wordt getransporteerd naar concentratiekamp Rodgau-Dieburg.
Eind oktober 1944: Louis Backus wordt ingesloten in tuchthuis Coswig (aan de Elbe).

Bevrijding en de Periode Na de Oorlog
De Bevrijding
10 april 1945:
De Amerikanen bereiken tuchthuis Siegburg, waar Jacob Mudde gevangen zit. Mudde ligt dan in het ziekenhuis met vlektyfus.

28 april 1945:
De Geallieerden bevrijden tuchthuis Coswig, waar Louis Backus is opgesloten.
De Russen bevrijden kamp Neubrandenburg, waar P.N. Maréchal zich bevindt.

Eind april 1945:
Sep Altenburg wordt door de Amerikanen in Duitsland bevrijd.

Mei 1945:
Louis Backus kan na de bevrijding weer naar huis.

29 mei 1945:
Sep Altenburg arriveert na omzwervingen in Luxemburg.

31 mei 1945:
P.N. Maréchal keert terug in Nederland.

5 juni 1945:
Jacob Mudde, herstellende van vlektyfus, arriveert weer in Nederland en Eindhoven.

Rond 15 juni 1945:
Sep Altenburg is weer thuis in Eindhoven.

Juni 1945:
De ondergedoken Willem Dijs wordt gearresteerd op zijn onderduikadres in Hilversum.

5 juli 1945:
Julia Iding wordt bij haar terugkeer in Nederland gearresteerd bij grensovergang Beek, nabij Nijmegen.

Na de Oorlog: Terugkeer en Verwerking
Na de Oorlog:
Sep Altenburg en Jacob Mudde hebben moeite om hun draai te vinden. Jacob Mudde gaat weer voor Philips werken. Louis Backus krijgt vier maanden ziekteverlof van Philips vanwege zijn slechte lichamelijke toestand.

Sep Altenburg verhuist naar Arnhem en krijgt daar een betrekking bij het Arnhemse districtsbureau Oog & Oor. Deze dienst had als doel de communicatie tussen overheid en burger te verbeteren, maar gaf ook boekjes uit van oud-gevangenen. In juli 1946 is het bureau in deze functie opgeheven. Daarna is Sep reizen naar voormalige kampen gaan organiseren voor jongeren.

Sep Altenburg heeft Louis Backus vergeven dat hij namen heeft genoemd, hoewel Louis daar zelf veel moeite mee heeft.

1 oktober 1945:
Louis Backus gaat weer gewoon aan het werk bij Philips.

Gerechtigheid en Levenslopen
1948:
Jacob Mudde treedt op als getuige in de strafzaak tegen Willem Dijs. Dijs wordt verweten zijn Philips-collega Mudde niet te hebben beschermd en hem aan de SD te hebben uitgeleverd, wat als strafverzwarend wordt aangemerkt. Tegen Dijs wordt aanvankelijk negen jaar geëist, wat door het Bijzondere Gerechtshof wordt omgezet naar zes jaar met aftrek. Hij wordt tevens ontzet uit zijn kiesrechten en mag elf jaar geen openbaar ambt bekleden. Willem Dijs zal zijn straf echter nooit uitzitten en wordt in stilte vrijgelaten. Hij ontvangt tot zijn dood in 1969 50% van zijn rijks- én Philips-pensioen. Door zijn toedoen zijn diverse personen in concentratiekampen terechtgekomen, van wie er één in Duitsland werd gefusilleerd.

Later na de oorlog:
Louis Backus gaat in Heemstede wonen.

17 maart 1952:
P.N. Maréchal overlijdt op 58-jarige leeftijd als gepensioneerd Luitenant-Kolonel.

18 april 1956:
Jacob Mudde overlijdt in Frankfurt aan een maagbloeding op 37-jarige leeftijd. De jaren van ontbering hebben zijn leven verkort.

1969:
Willem Dijs overlijdt.

1979:
De Nederlandse arts Frithjof B. Heberlein, die vele gevangenen medisch heeft gered, ontvangt hiervoor een onderscheiding.

1989:
Louis Backus overlijdt.

Boek en Nalatenschap
2000:
De belevenissen van Sep Altenburg worden opgeschreven in het boek "Levenslang" door Jurr van der Giessen. Dit boek gaat veel dieper in op zijn periode in diverse gevangenissen, waar hij met Louis Backus zat. Sep heeft Louis' loslippigheid al lang vergeven, hoewel Louis daar zelf veel moeite mee heeft.

25 februari 2005:
Sep Altenburg overlijdt in Bergen op Zoom.

Rond 2010:
De wijk waarin het ouderlijk huis van Sep Altenburg aan de Lochemstraat 63 stond, wordt afgebroken.