Veroordeling Schmeink en Fock
Vijftien brandweermannen werden direct na de bevrijding ontslagen omdat ze NSB lid waren, een aantal zijn veroordeeld tot internering zoals Schmeink en Fock.
Proces tegen Schmeink
Na zijn vertrek uit Eindhoven, waar hij op 19 september werd ontslagen, vluchtte hij op 8 september 1944 naar nog bezet gebied en ging hij naar Schalkhaar, waar hij tijdelijk Kompanieführer A.K.D. was. Op 30 september 1944 trad hij in dienst bij de Staatsbrandweerpolitie in Winterswijk en later in Deventer. Op 18 oktober kreeg hij een 'marsbevel' van H. Assmann om vandaar naar de Duitse stad Beeskow te gaan. Hans Aßmann uit Hannover was sinds januari 1944 de Duitse brandweerchef in Nederland. Op 17 februari 1945 werd hij aangesteld als Gewestelijk Inspecteur Brandweerwezen te Arnhem, met als standplaats Nijverdal.
Na de totale bevrijding van Nederland op 5 mei 1945 meldde hij zich op 18 mei 1945 bij de politie van Eindhoven en werd direct gearresteerd.
In maart en november 1946 moest hij voor het Eindhovens Tribunaal verschijnen. Het Eindhovensch dagblad van 6 maart 1946 schrijft over zijn daden.
"Zware beschuldiging tegen de ex-brandweercommandant J. F. C. M. Schmeink, wonende aan de Wilakkerstraat nr. 1. Beklaagde moest zich verantwoorden inzake zijn N.S.B.-lidmaatschap (N.S.B. stamboeknummer: 107202), zijn functie van sportleider bij de W.A. (W.A. nummer: 5319), een in Duitsland gevolgde cursus over het brandweerwezen, enz. Zonder verdediger voor zijn rechters verschijnend, trachtte beklaagde op onbeholpen manier zijn gedragingen tijdens de bezetting te rechtvaardigen, echter zonder veel resultaat te boeken. De diverse met elkaar overeenstemmende getuigenverklaringen spraken te sterk en wezen op zijn vergiftige propaganda, zijn herhaaldelijke collectes voor Frontzorg en on-Nederlandse uitlatingen en handelingen. Het tribunaal oordeelde een maximum internering (tien jaar) met verlies van de kiesrechten en ontzetting uit het recht een openbare functie uit te oefenen hier op zijn plaats."
Het Eindhovensch dagblad 27-11-1946 schrijft over zijn tweede verschijning voor het tribunaal.
"Een branderig geval. Johannes J. F. C. M. Schmeink, hoofdbrandweermeester te Eindhoven. Toen hij uit Eindhoven vluchtte, ging hij naar het Noorden en aan zijn partijsuperieuren schreef hij dat hij hoopte naar Eindhoven terug te keren wanneer de Duitsers Eindhoven zouden hebben heroverd. Voor Winterhulp en Frontzorg collecteerde hij en wie niet gaf, kreeg een uitbrander. Hij ontkende echter om deze reden de promotie van brandmmester H.A. Schutjes te hebben tegengehouden, ondanks drie positieve getuigenverklaringen dienaangaande. Ook spraken de getuigen over de verplichting die Schmeink zijn ondergeschikten oplegde om één procent van hun salaris bij te dragen voor deze ‘liefdadige doeleinden’. Op de vorige zitting had hij echter alles bekend, evenals een beledigende uitlating over de Koningin. Het laatste was nu een ‘ongelukkige opwelling’.
Op Dolle Dinsdag trok hij er met een van de luxe wagens van de brandweer tussenuit. In ontmantelde staat had men deze later teruggevonden. Voorts vorderde hij op dezelfde dag met Duitse hulp een transportwagen met benzine en olie ten gerieve van de vlucht van Majoor Vermeulen c.s. In de kazerne hing hij foto’s van Hitler en Mussert op.
Mr. Meyer uit ’s-Hertogenbosch schetste de levensloop van zijn cliënt, die de keuze had zijn positie te houden en te verbeteren of zijn gezin aan ellende bloot te stellen. Wat de brandweercursussen betreft, ging hij uit van de stelling “inimicis docetur” (van zijn vijanden leert men!). Ons inziens had Schmeink hiervoor echter even goed naar Amsterdam of Rotterdam kunnen gaan, daar de brandweerorganisaties in deze beide steden, tezamen met de Londense en New Yorkse brandweer, tot de beste ter wereld gerekend werden! Ten gunste van Schmeink voerde mr. Meyer enige goede getuigenverklaringen aan, onder andere van de gemeentesecretaris en van de kampcommandant. Voor Schmeink, die in Eindhoven niet bekend stond als prominent NSB’er, vroeg hij uiterste clementie. Het tribunaal achtte het ten laste gelegde bewezen en gaf de regering het advies de internering te beperken tot 1 mei 1950. Voorts werden Schmeink de kiesrechten en de radio ontnomen, alsook het recht om enige openbare functie te bekleden.
Proces tegen A. L. Fock
Het Eindhovensch dagblad 21 augustus 1947 schrijf over A. L. Fock.
De zaak tegen Anne L. Fock, die het lidmaatschap van de NSB en het Technisch Gilde op zijn naam had staan. Verder meldde hij zich aan voor dienstneming bij de Nederlandse SS, waarvoor hij echter na korte tijd bedankte. In Berlijn volgde hij twee brandweercursussen. 'Pro forma' gaf hij zich op als lid van de Landstorm, teneinde een strijdvraag op te lossen: of een brandweerman tevens een Landstormer kon zijn. Met Weber kwam hij geregeld bij Moeke Rovers samen ( Hotel –Café St. Jan tegenover het politiebureau, Grote Berg 20 waar veel "foute" agenten samen kwamen, Moeke is geïnterneerd tot 15 mei 1947) en Sicherheitsdienst Weber was ook de persoon die hem een woning bezorgde: volgens Weber een Jodenwoning, volgens beklaagde een SS-woning. Mr. Verdijk loste dit duistere punt op door te veronderstellen dat de betreffende woning, voordat zij een SS-woning werd, wel een Jodenwoning zal zijn geweest. Hij verzocht het Tribunaal Fock aan de maatschappij terug te geven, gezien het feit dat zijn verkeerde daden gering waren en opdat zijn technische kennis ten nutte van de gemeenschap zou kunnen komen. Het Tribunaal achtte het ten laste gelegde bewezen en besloot tot internering tot 1 juni 1948 en ontzetting uit de kiesrechten.
